Sacraal Theater
Theater dat volvoert en onthult
In theater leeft de drang de menselijke conditie te tonen – en te verbeteren. Als doel heeft theater het wakker maken van de totale mens door middel van het ontsluieren van het extatisch moment – het amorfe vormgeven, het onzichtbare tonen.
Wat theater is
Theater eist dat je de menselijke conditie laat zien. Theater maakt het onzichtbare zichtbaar. Niet in een passieve, narratieve vorm, maar in beweging. Theater is irrationeel en toont op deze wijze het wezenlijke aan. Het gaat voorbij aan tijd & ruimte en leeft in de ervaring. Een proces dat geen eindvorm kent.
Theater geeft de gelegenheid te worden, het mens-zijn te onderzoeken, te uiten; de vraag te stellen hoe je komt tot volledigheid. Theater toont een mens dat worstelt voor zijn heelheid. Dit levert ware handelingen op.
Worden
Ons leven is een aanname, een serie van geconditioneerde gedragingen. In theater bestaat de gelegenheid jezelf a) te vergeten b) je over te geven aan beelden en c) te ervaren in het hier-en-nu. Door geen verwachtingen te projecteren worden we. Je vervult jezelf en de Ander – je kruist barrières, verlegt grenzen.
Kwintessens
De kern is amorf, iets vormeloos en onzichtbaars (vaak iets onnoembaars). Theater heeft als doel deze bron te ontsluieren. Door deze bron tevoorschijn te laten komen, manifesteert zich het extatisch moment; een gegeven, een levendigheid die ons bindt. Iets dat voorbij gaat aan concepties hoe iets zou moeten zijn.
De acteur als pelgrim
#De acteur gaat voorbij zijn eigen ego, naar iets ‘groters’, iets hogers. Hij/zij faciliteer de bron, wordt een kanaal waardoor het onzichtbare kan spreken
#De acteur vertrouwt op het beroep dat het extatisch moment uitoefent op hem/haar – de gloedvolle kern, de onzichtbare bron
#De acteur doet aan zelfdoordringing: geeft zichzelf bloot, zonder aarzeling. Maakt een offerdaad: stelt zich volledig open. Is volledig betrokken en commiteert zich aan het moment
#De acteur komt uit zijn/haar hoofd, verrijst, laat iets gebeuren (ipv zelf iets te fabriceren, iets te pre-plannen; te performen). Betreedt zo de ruimte waar alles direct gebeurt – en transformeert hierdoor
Intuitie
De wijze om de bron te ontsluieren is intuitie. Deze kan je voorbij de grenzen van het bekende brengen, het genie in je oproepen – onmiddellijk, spontaan en los van referentiekaders. Vermoedens en aannames bestaan niet, doordat de bron bezit van ons neemt, gevangen in het moment. De voorwaarde is slechts dat we er ons aan overgeven.
[Vergeefse beschrijvingen (ratio/woorden)
Wat de bron is, dat extatische moment, is niet de vangen in woorden. Dan worden het welhaast lyrische, mystieke woorden die te gebruiken zijn:
“Meer dan jezelf zijn – want blijven is nergens. Niet meer leven in onderscheid, maar samenkomen in een hogere eenheid.
De ingetogen en zuivere marge van mens-zijn ontdekken; een strook vruchtbaar bouwland die ons hart boven ons uit laat stijgen – of beter: vol verbijstering valt.
Want er is nooit een reine ruimte voor ons, altijd is er de wereld, nooit het zuivere, onbewaakte. Zonder ernaar te begeren. Want de wereld overstelpt ons en wij ordenen het. Het valt uiteen en wij ordenen opnieuw. Vallen zelf uiteen.
We willen een-worden met het absolute. Bestaan is een voortdurend herworden, een streven naar onverdeeldheid. Kunnen we ons laten vormen naar de onbeschrijfelijke omtrek?” (R.M. Rilke)